เป็น ความเห็นส่วนตัวน่ะครับ


สำหรับคนชอบเล่นรถทุกคน ผมคิดว่า ทุกคนอยากจะให้รถตัวเองสุด..... แต่งก็เอาให้สุด

แต่ผมถามต่อไปว่า ถ้าเกิดเมื่อไหร่ เราคิดว่า รถตัวเองสุดแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรกับมันดีแล้ว
เพราะเหมือนเราขึ้นไปอยู่ ณ จุดสูงสุดของภูเขาลูกนั้นแล้ว.....
จะทำยังไงต่อไปครับ....

1. ยืนสูดดมกลิ่นไอแห่งขุนเขานั้น และมองพิจารณาไปรอบๆ
2. นั่งเฉยๆบนยอดเขานั้น เพื่อคิด.....
3. เมื่อได้รับกลิ่นไอของอากาศบนยอดเขานั้นแล้ว ก็เดินลงจากเขานั้น....

คือมานั่งคิดกับตัวเองว่า ไอ้เราก็เล่นรถมาหลายคันแล้วนะ ก็แต่งก็โมมันทุกคัน....

จนมาเมื่อคืน คิดว่า แล้วที่เราทำไป เพื่ออะไร ได้รับคำตอบว่า เหมือนเป็นความสุขใจนะ
เหมือนเป็นงานอดิเรกของเรา.....

แต่พอมาดูเงินที่ใส่ลงไปกับรถเรา เออมันไม่ใช่น้อยนะเป็นแสนเหมือนกันเว๊ย!!!!! ก็เลยอยากจะตั้งกระทู้นี้เล่นๆ ครับ

เห็นจากหลายท่าน เมื่อแต่งจนสุด ก็ถอดของแต่งขาย และกลับกลายเป็นรถสแดนดาร์ตเดิมๆ อาจจะแต่งนิดหน่อย
ผมว่า ฟิว ของท่านเหล่านั้น ก็คงเหมือนกับผมในช่วงเวลานี้ แล้วประสบการณ์จากท่านเหล่านั้นเอง ที่จะ ได้ถ่ายทอดให้กับ เด็กๆ ที่อยากจะแต่งรถ.....ในรุ่นหลังถัดไป

ทุกท่านมีความเห็น....อย่างไรกันมั่งครับ.....
ขอบคุณทุกกระแสแห่ง ความสร้างสรรค์ ครับ

ICQ :

แสดงว่าถึงจุดแล้ว (แก่กล้าทางความคิด สูงสุดคืนสู่สามัญ)

คิดแบบนี้สงสัยเริ่มแก่แล้ว อิอิ

ใช้มันซิ ใช้มันให้ตอบสนองความต้องการตามที่เราได้ ทำ ลงไปไงครับอาร์ต

" To be 18 sec. "

ขาย

"จนมาเมื่อคืน คิดว่า แล้วที่เราทำไป เพื่ออะไร ได้รับคำตอบว่า เหมือนเป็นความสุขใจนะ
เหมือนเป็นงานอดิเรกของเรา....."

ประโยคนี้ ฟังแล้วเข้าท่า ครับ งานอดิเรก บางที ทำไป ไม่ได้ คาดหวังจะได้ อะไร มากมายนัก ขอแค่ ทำแล้ว มีความสุข ก็ พอ เอาใจช่วย อาร์ต สร้างสรรค์ ผลงาน ออกมาเรื่อยๆ ทำตัวอยู่ นอกกรอบ ผมชอบครับ

ส่วนตัวผม ขี่มอเตอร์ไซด์ คันใหญ่ๆ ไปเป็นกลุ่ม เดินทางไกล

มีคนถาม.... -รถยนต์มีทำไมไม่เอาไป
-เปลืองน้ำมัน
-เมื่อยก้นแย่
-อันตราย
ตอบ... ชอบอ่ะครับ(ทำหน้ากวนบาทานิด)

มีคนถาม..... -ยิงปืน เสียงดัง หนวกหู เปลือง อันตราย
ตอบ..... ชอบอ่ะครับ (ไม่กล้าตีสีหน้า กลัวลูกตะกั่ว)

มีคนถาม... -ตกปลา บาป ร้อน เปลือง
ตอบ... ชอบอ่ะครับ


ขอให้ อาร์ต โตขึ้นทุกวัน ทุกวัน เพราะ ทุกวันนี้ ก็ บวมเอาบวมเอา อิอิ ไม่เชื่อ ไป ค้นรูป เมื่ออดีต กับ ปัจจุบัน เทียบกันดิ น้องLoVe

อาร์ตมันมีจินตนาการจริงๆ ชอบในสิ่งชอบ ทำในสิ่งที่ชอบ มีความสุขกับสิ่งที่ทำ แต่อย่าจำในสิ่งที่เจ็บ

ผมคิดว่าคุณอาร์ตเป็นพ่อพันธุ์ เอ้ย!!! พ่อพิมพ์ที่ดีสำหรับคนที่อยากแต่งรถใน WEB นะครับ ทำในสิ่งที่เราอยากทำเถอะครับ ถ้ามันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน

รถของพี่อาจจะเทียบไม่ได้กับรถอาร์ตและใครอีกหลายๆคนในเรื่องการแต่งรถ โมรถ แต่ก็มีความรู้สึกเดียวกันเมื่อเวลาผ่านไป คือ ลดความอยากและกลับมาหาเดิมๆ ให้มากที่สุด เช่น อยากใช้โช๊คเดิมๆ (แต่ของ MI ที่ใส่มาก็ยังไม่หมดอายุ) อยากเอาสปอยเล่อร์ออก แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมันเจาะรูติดไปแล้ว อยากใส่ล้อ 14 เหมือนเดิมเพื่อประหยัดน้ำมัน แต่ขอบ 15 ที่มีก็หายากกับงมเข็มในมหาสมุทรเลยต้องเก็บเอาไว้ อยากใช้หัวเทียนธรรมดา เพราะอิริเดียมก็ไม่ได้ให้ความแตกต่างที่ชัดเจน แต่ก็ยังไม่หมดอายุ

สรุปว่า ตอนนี้ก็เลยเฉยๆ ไม่หาอะไรเพิ่มเติม นอกจากดูแลให้ดีๆ เหมือนเดิมเท่านั้น

ทำอะไร ตามใจ คือ ไทยแท้ !!!!

ทำแล้วดีขึ้นทำเลย แต่ถ้าทำแล้วใช้ทฤษฎี ลองผิดลองถูก หรือ ไม่ลองไม่รู้ อันนี้ควรข้าม

พี่ชายผมก็ชอบแต่งรถ แต่แก่มีคติประจำใจว่า ขายรถในเวลาที่ตัวเองยังรักรถคันนั้นอยู่ผมถามว่าทำไม แก่ก็ตอบว่าถ้าเรารักรถอยู่ก็จะทำให้ขายได้ราคาก็เราจะไม่รีบขายและจะมีข้อแม้มากในการขาย ไม่ได้ราคาก็ไม่ขาย คนไม่รักรถก็ไม่ขาย หรืออื่นๆ แล้วพี่ผมมักจะใช้รถที่สวยแต่มีน้อย เช่น โฟล์คเต่าจอไข่ ,starlet gt , 306 s16 9ล9ซื้อมาแต่งๆๆๆๆแล้วก็ขายแล้วก็ซื้อใหม่ แก่บ้าแต่งรถนะครับส่วนใหญจะไม่ขาดทุนมากบางที่ก็ได้กำไรมาบ้าง ลองดูเป็นแนวทางนะครับ

ชอบก็ทำไปเถิดครับ อาร์ด
คนอื่นๆ ที่ชอบคล้ายๆ กันจะได้มีแบบ มีไอเดียหรือแรงบันดาลใจ ทำตามบ้าง โปรดอย่าหยุด..(ฟังสำเนียงเหมือนเบื่อๆ ปลงๆ)
นี่ก็หยุดร้านอะไหล่ใจดีไปซะแล้ว..
เสียดายน่ะ..

สูงสุดสู่สามัญ ทำเป็นแตนๆ แล้วติดติ๊กเกอร์ ผมเลิกแต่งรถแล้วครับ แล้วถอดของแจกให้หมด ได้บุญดีออก

ก่อนทำ....วาง Concept ที่คิดจะทำไว้ก่อนรึยังล่ะ ผมว่าถ้าไม่มีก็ทำไม่จบหรอก หมดเยอะด้วย จากนั้นก็จะเข้าสู่ความเบื่อเซ็ง แต่ถ้าเราทำเสร็จตามเป้าหมายที่วาดไว้ ผมว่ามันจะมีคุณค่า(ทั้งตัวรถและจิตใจ)และมีความสุขมากเลยนะ

ไปล้าง

ก็พอจะเข้าใจความรู้สึก...แต่ยังไม่เคยสัมผัส การแต่งรถผมว่าเป็นทั้งศิลปและการพัฒนาเทคโนโลยีไปพร้อมกัน....ตรงไหนทำได้ตรงใจที่ตั้งไว้ก็ภาคภูมิใจ...ตรงไหนทำไม่ได้ตามที่คิดไว้ก็ตั้งสมมุติฐานต่อไปว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป....บางครั้งก็ง่ายๆ บางครั้งก็มึนไปหลายวัน ใช้ความรู้ความสามารถที่มีทั้งของตัวเองและคนอื่นที่รู้มากว่าแล้วไม่สำเร็จต้องยกเลิกไปก็เยอะ....สมองถ้าคิดจะสร้างสรรค์ไปไม่มีหยุด...คิดไปเถอะ...เดี๋ยวมันก็มีเรื่องให้ทำ..อีกแล้ว
คิดทั้งแบบวิทยาศาสตร์และแบบมีจินตนาการ ดีออกนายอาร์ต

เออจริง ไปล้าง จะได้สะอาด อิอิอิ ก็เราวางคอนเซปว่า เป็นตัวญี่ปุ่นน่ะครับโจ้ แต่เป็นภายนอก เหมือนลูกครึ่ง ครึ่งฝรั่งเศส ครึ่งญี่ปุ่น ตอนนี้มันก็เข้าคอนเซปในเกือบจะทุกรายละเอียดที่จะเป็นได้ เว้น ลงเครื่องญี่ปุ่นน่ะ ก็เลยรู้สึกว่า ถึงเวลาที่จะหยุดแล้วหรือยัง ประมาณนั้น เรื่องถอดของ คงยังไม่ได้คิด ตอนนี้คิดว่าจะนั่งเฉยๆ เก็บเงินบ้างดีกว่า มากกว่าครับ

ถ้าไม่ทำรถแล้วเงินเหลือไหม ถ้าเหลือแล้วไม่รู้ว่าจะใช้อะไรหรือถ้าไม่เหลือเงินเพราะไม่รู้ว่าเอาไปซื้ออะไร ก็ทำรถต่อไป มีความสุขแล้วไม่เห็นต้องคิดอะไรมากเล้ย...

ความคิดอันหลังนี้ดี ดีมากๆๆ เก็บตังต์..เพื่ออนาคต และค่าซ่อมบำรุง

ขอแจมหน่อยน๊ะ..คร้าบ

เมื่อขึ้นถึงยอดเขาสูงสุดแล้ว ก็เดินลงจากเขาลูกนั้นอย่างสง่าผ่าเผย แล้วก็ไปหาเขาลูกใหม่ขึ้นครับ

หรือทำให้เขาลูกอื่นๆ เนินเตี้ยๆ สูงเท่าๆกับเขาที่เรายืนจะได้ไม่เหงา..ว อ่ะ

ก็ต้องคิดต่อว่าดีสุดแล้วจริงหรือไม่ อะไรที่ทำแล้วสวยไม่เสียรถทำต่ออีก(สำหรับคนทุนหนาอย่างคุณ อาร์ท ) จะได้เป็นแฟนพันธ์แท้ครับ คุณเจ็งสุดแล้วครับ

ผมว่าคุณอาร็ตน่าจะทำต่อนะถ้าเป็นผม ผมจะไปทำspace frame ซะเลยคับ ประมาณนั้น แล้วห้องเครื่องเนี่ยแต่งให้สวยสะอาดตาสุดๆเลยนะครับ นั่นละความเห็นของผม(แต่เรื่องค่าใช้จ่ายนี่สิคับ)

THE SHOW MUST GO ON ในรถ 405 ยังมีอะไรที่รอการค้นพบอีกมากมายนัก "ยอดเขาที่เราคิดว่าขึ้นมาถึงจุดสูงสุดนั้นแท้จริงแล้วจุดที่เรายืนอยู่อาจไม่ใช่จุดที่สูงสุดก็ได้"จริงมั้ย...

หากเป็นผมนะ...ขัดให้สวยแล้วจอดเลย...ว่าง ๆ ค่อยเอาออกมาวิ่ง....ระหว่างวันใช้รถตลาดทั่ว ๆ ไปแทน

ถ้ารถคันนี้ ยังอยู่กับน้องต่อไปตราบนานแสนนาน
คาดว่า ในอนาคตมันจะเป็นสภาพนี้

ไม่ได้มาเบรคนะ คุณอาร์ต ไหนบอกว่าอิ่มตัว แต่ตายังมอง ยังถามหา ซื้อโคม 405 ไฟวงแหวน ที่กระทู้ข้าง ๆละจ๊ะพ่อหนุ่มไฟแรง

ลองดูรูปตอน GTR เพิ่งตกอยู่ในมือผม

......ป่าวครับ เห็นว่ามันสวยดีน่ะ หุหุหุ......
คือจริงๆ มองถึงการใช้งานมากกว่า ทุกอย่างมีขึ้นมีลงน่ะครับ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกเสียดายตังค์ ( ที่ลงไปกับรถมากกว่า เรื่องแต่ง ) ของแต่งถ้าไม่แพง นิดๆ หน่อยๆ มันก็ไม่เท่าไหร่ แต่เท่าที่ บวก ลบ คูณ หาร แล้ว มันเยอะนา จึงคิดว่า น่าจะพอนะ พอดีกว่านะ คิดมาเป็นอาทิตย์แล้ว ( แต่ตอนนี้ก็ยังแอบเปิดเวป ดูของแต่งอยู่ดี........) เลยคิดว่า เออ พ้นจากเขายอดนี้ ไปปีนต่ออีกยอดดีกว่า แต่อาจจะเป็นยอดที่เตี้ยลงน่ะคับ อยู่พื้นที่เตี้ยๆ แม้จะเห็นยอดเขาอื่น แต่ก็อาจจะสุขใจกับการที่ไม่ต้องเหนื่อยแรงมากๆ ในการปีนยอดเขาสูงๆ มั๊งครับ

......ไม่รู้จิ คือตั้งแต่ได้รถคันนี้มา ทำเรื่อยเลยคับ ทำทุกเดื่อน จนเป็นแบบในปัจจุบัน ถามว่าดีมั๊ย ? ในใจผมบอกว่า ผมมีโคตรอภิมหาโปรเจคมากมายในหัว ( เป็นคนโรคจิต บ้าบอก็ได้นะ มันไม่ต่างกันเท่าไหร่ ) ขนาดนี้คิดว่า ถ้าเลิกติดฟิล์ม แบบหน้าสว่างหลังมืด แล้วติดฟิล์มใส จะต้องตีโรบาล์ หลังไปเลย ทำนองนั้น ( บ้าไปจริงๆ ) เลยพยายามย้อมมาดูจุดเริ่มต้นน่ะครับ ว่าไอ้ที่จะทำน่ะ คิดดีแล้วหรือ เหมาะสมหรือไม่ คุ้มเงินที่เสียมั๊ย ผมว่า จุดสุดยอดของเทือกเขา เราเป็นผู้กำหนดน่ะครับ

ขอบคุณ ทุกความเห็นครับ ขอบคุณวีเลิฟสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณพี่ทอม พี่เฮงด้วยคับ ที่คอยตบหัว แล้วลูบหลังให้ ก่อนที่ผมจะทำอะไรบ้าๆ ลงไป ขอบคุณอาดำริห์ โอ๊ย เยอะจนขอบคุณไม่หวาดไม่ไหว

บอกตามตรงว่า ตั้งแต่เล่นรถมา เปอร์โยต์เป็นคันที่ 7 มั๊ง....
1. โตโยต้า โคโรล่า AE111
2. โตโยต้า โคโรน่า เอ็กซิเออร์ เครื่อง 3S-GTE
3. วอลโว 740 เครื่อง 1JZ-GTE
4. มาสด้าไฟเตอร์ ( พ่อสั่งขี่ ) เครื่องดีเซลเซ็ทโบ
5. โตต้า โคโรน่า หน้าแหลม TT144 1G-GE
6. เจ้าคันแดงของผมน่ะที่เกิดอุบัติเหตุไป
7. คันปัจจุบัน

ไม่เคยมีรถคันไหนที่ผมรักเท่าคันนี้เลย ( แต่ละคันใช้ประมาณไม่เกิน 1 ปี ขายทิ้งเปลี่ยนใหม่ ) คันนี้ประมาณ ตุลาคมนี้ก็จะครบปีแล้ว ไวมากเลยเนอะ แต่ไม่ขายหรอก รักมากๆ คับ

แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงมาคลั่งไคล้เปอร์โยต์ขนาดนี้....

PS. แต่ถึงจะรักเปอร์โยต์คันนี้ขนาดไหน แต่ก็รักแฟนมากกว่านะจ๊ะ ( เกิดก้อยมาเปิดอ่านกลัวเขาน้อยใจน่ะ ฮิ๊วววว )

แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงมาคลั่งไคล้เปอร์โยต์ขนาดนี้.... <<<ผมว่าไม่ใช่แค่เปอโยหรอก ความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันในเวบนี้มากกว่า กลุ่มคนเล็กๆที่สร้างพลัง...ยิ่งใหญ่

พยายามขับไม่เกิน90ครับ.....

ผมว่าความสุขจากการแต่งรถ ตอนได้รถมาใหม่ๆการแต่งรถเริ่มที่จุด 0 น้ำหนักของการอยากแต่งรถจึงมีมากเป็นพิเศษ เพราะเราเริ่มจาก 0 ขาดอีกตั้ง 100 (ธรรมชาติขาดมากก็ต้องการมาก) มากกว่าเรื่องเงิน มากกว่าเรื่องเวลา และอื่นๆ

พอแต่งไปเรื่อยๆจนมาถึงจุดนี้อาร์ตบอกว่าใกล้ 100 (เติมเต็มแล้ว) ความสำคัญเรื่องแต่งรถสำหรับคันนี้ก็น้อยลง เรื่องแต่งรถจากที่มันขาดมันก็เต็ม น้ำหนักเรื่องอื่นจึงขึ้นมาแทน เรื่องดูแลเรื่องเงิน เรื่องงาน เรื่องความรัก (ผมเวอร์ไปป่ะ) ผมว่ามันสมดุลแล้วหล่ะ มันสมดุลในตัวมันเอง โดยไม่ต้องคิดว่าจะทำยังใงต่อไป เพราะ ณ จุดนี้มันก็เป็นไปได้หมด ทั้งขาย เก็บ หรืออะไรก็แล้วแต่

ถ้าอาร์ตรักการแต่งรถเป็นชีวิตจิตใจ อาร์ตก็คงไม่หยุดแค่นี้ ลองนึกดูสิว่าถ้าได้ 407 และมีรายได้เพียงพอที่จะแต่งมัน คิดแล้วหนาว อิอิ แค่ไม่ให้มันมากไปจนไปมีผลกระทบกับเรื่องอื่นในชีวิตเราก็เพียงพอแล้ว

ไอ้เรื่องเล่นรถแต่ง แต่ผมแต่งเครื่องช่วงล่างเบรคเป็นหลักไม่เน้นแต่งภายนอก
.... ผมเล่นมาตั้งแต่หน้าแหลม 3ทีทวินปลัก แล้ววาง 1จีโบอินเตอร์อากาศ เล่นดีเอกซ์4เอจีอี เล่นวอลโว740เจปกติ และ940ลง2เจโบ เปลี่ยนเทอโบโมเพิ่ม (อันนี้หมดไปเป็นแสน) แล้วก็405ลง3เอส
สรุปได้ว่า... มันก็ต่างอารมณ์กันไประหว่างรถธรรมดากับแปลงเครื่องครับ คือ
...รถวางเครื่องมันขับมันมาก ใจร้อนนี่ไม่ต้องรอเลย แต่...แต่ถ้าเสียก็ต้องมีอู่ที่วางใจได้ เข้าอู่โง่ๆก็เรียบร้อย...หมดเงินฟรี ทำรถเสียเพิ่มอีก
...ส่วนรถธรรมดาไม่แต่งก็ขับเรื่อยๆดี ซ่อมศูนย์ได้สบายๆ สบายใจถ้ามีคนอื่นเอาไปขับเพราะรู้ว่ามันไม่เคยเกเร

เป็นผมจะรักษาสภาพที่เราพอใจไว้ครับ สีเอาให้เงาแว๊บเหมือนใหม่ รถอายุมากแต่สภาพเหมือนใหม่ ไปขอสาวบ้านไหนก็สบายครับพ่อตา ยกให้แน่นอน....ขนาดรถยังดูแลได้ดี...ลูกสาวไม่มีปัญหา.....