แฟนก้ออยู่ไกล อยู่เชียงไหม่โน่น(เทอบอกเรียนที่ มช อากาศดี..ยอมๆๆ) เดินทางวันพุธที่ผ่านมาก้อเจ้าเดิม605 16V ถึงนครสวรรค์สองโมงเช้าเลยจอดข้างทางโทรศัพท์หาคนที่กำลังไปหา สักพักได้ยินเสียงตูมที่ท้ายรถเรา มองกระจกหลังเห็นผู้หญิงกลิ้งมาข้้างๆรถเรา เย้ย เราโดนชนตูดนี่หว่า รีบลงไปดูปรากฎว่าไฟหลังแตกคิ้วและกันชนเสียรุปไปนิดหน่อยแต่รถเครื่องที่ชนด้านหน้าพังหมด ต้องไปบันทึกหลักฐานที่ สน แล้วไห้ประกันจัดการเอง เฮ้อๆๆ
ถึงเชียงไหม่ก้อรีบไปรับแฟนไปเที่ยวที่แม่ริม ฝนตกตลอด เรื่องมันเกิดอิกที่ตอนจอดรถดูวิวพอสตารทเครื่องมันมีควันด้านหน้ารถแต่ไม่เอะใจเพราะตอนนั้นหมอกเยอะ ขับไปสักพักไฟระดับน้ำมันแดง แค่นั้นละครับรีบจอดลงมาดู ปรากฎว่าท่อเหล็กตรงเสื้อวาวขาด ตอนนั้นก้อจะมืดเระ อยุ่กลางดอยกลางเขาด้วย เหมือนโชคช่วยพอดีมีชาวบ้าน(น่าจะเปนชาวเขา) ผ่านมาพอดี ใจดีมากๆๆช่ายมาดูว่าจะทำยังงัยได้บ้าง สุดท้ายเขาก้อไปตักไม้ไผ่มาเหลาแล้วอุดที่ท่อน้ำวนที่มันขาก ทุลักทุเลมาก แต่ก้อขับลงมาถึงแม่ริมจนได้ สุดท้ายจอดทิ้งไว้ที่อู่ พี่ที่เปนช่างบอกต้องหาอะไหล่ หรือไม่ก้อถอดไปต้๊ปเกลียวไหม่ตอนเช้า ช่างคงคงหาอะไหล่ลำบากเลยเลือกตั๊ปเกลียวแล้วเชื่อมแทน หมดไป 350 ถูกไม่น่าเชื่อ แต่พี่ช่างและคนเหนือได้ใจผมไปเต็มๆ
แค่นี้ยังไม่พอนะครับ วันจะกลับแฟนดันไปเห็นรูปครัยก้อไม่รู้ในโทรศัพท์ผม (อันนี้พลาดเอง) แก้ตัวไม่ได้เลยครับ เทอจะเลิกกะผมท่าเดียว สุดท้ายต้องขับรถกลับกรุงเทบด้วยความเศร้า(พี่ๆเพื่อนๆอย่าทำเหมือนผมนะครับ) แต่ผมตั้งใจว่าถ้ารักกันจิงเราคงไม่แคล้วกัน เหมือนผมคู่กะ สิงห์ ตอนนี้อ่ะครับ
ผู้เขียน
