วันนี้วันเสาร์ มีเรื่องเบา ๆ จะเล่าให้ฟัง ก่อนเย็นวานนี้ ยังตกใจหมดเลย
ฝนตกพรำพรำ ผมจะรีบนำผลงานไปขาย
รถอยู่สาทร ติดกันเจียนตาย
ขยับทีละนิด ติด ติด ติด ติด ติด ติด ติด ติด ติด ติด
เปิดเพลงก็แล้ว ร้องเพลงก็แล้ว หาวนอนก็แล้ว
หาว.....หาว.....ง่วงจะตาย โย
..
พลันจมูกก็ได้กลิ่นน้ำมัน อ๋อ....แก๊สโซฮออลที่ผมเติมแน่แน่ กลิ่นแรงขึ้นเรื่อยเรื่อย. เรื่อย .เรื่อย .เรื่อย แรง
ใคร อะไร ที่ไหน...เกิดอะไรขึ้น....
ผมตริตรองว่าจะทำยังไงดี แล้วมันมาจากไหน...รถใคร รถเรามั้ง.....จ้ากกกกก
ฉับพลัน สมองผมเย็นวาบไปทั่วไขสันหลัง เคยมีข่าวเสมอ
ว่ารถเปอร์โยไฟไหม้บ่อย หรือจะ ... เป็น โอ้...โน่ ....ไม่นะ
คิดย้อนไป 20 ปี ตอนหัดขับรถ
ครูบอกว่า ...ขณะขับรถหากได้กลิ่นน้ำมันเบนซิน ให้หยุดรถทันที
เอาวะ..... สาทรก็สาทร ผมเบรกทันที
เสียงแตร สนั่นลั่นกันทันใด
หยุดรถทำไมละไอ้ตัวเล็ก
ผมวิ่งลงไปเปิดฝากระโปรง
ก้มหาหอยโข่ง...... เอ้ย ตัวปํญหา (ขอโทษ กลอนพาไป )
พอเห็นอาการเหมือนพระกาฬยิ้มให้
.
โธ่เอ๋ย... พ่อแม่พี่น้องชาววีเลิฟของกระผม เหนือไดชาร์ทของ 205 จะมี กรองน้ำมันเบ็นซินนาดใหญ่ติดตั้งอยู่
ท่อส่งน้ำมันด้านล่างมันหย่อนยานลงไป โดนใบพัดของไดชาร์ท ตัดขาดป็นรอยฟันปลา น้ำมันหยด ติ๋งติ๋ง เห็นกันชัดชัดจะจะ
..
ตื่นเต้นๆ... รีบเผ่นไปหลังรถ
หยิบเทปสายไฟในกล่องเครื่องมือ
พัน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ......มือระรัว
ร้อนก็ร้อน ไอ้พวกแตรก็ด่าให้ศีลให้พร
ผมนึกในใจหากเกิดไฟไหม้
แล้วเอ็งจะหนาว เผ่นกันกระเจิง เปิดเปิงราวทาง
ตูเข้าตะรางแน่นอนจริง ๆ....เฮ้อ......เฮ้อ......
ข้ามถนน ระวังรถ
ขับรถ ระวังคน
ก่อนออกรถไปทุกแห่งหน กรุณาเปิดกระโปรง ตรวจตรา ทุกข์ ทุกอย่าง...
ขอได้รับความขอบคุณ จาก
provirat
ผู้เขียน
