วันนี้(12/9/54)ไปรพ.รามา กับเมีย เป็นการเข้ากท.ครั้งที่2 ของปีนี้ ออกเดินทางจากมวกเหล็กสัก 7:30 ไปถึงอนุสาวรีย์ชัยสัก 10:30 เพราะช้ากับการที่น้ำท่วมถนน ก่อนเข้าสระบุรี ละเรื่อยไปจนถึงวังน้อย น้ำท่วมรถเก๋งเห็นหลังคาก็มี รถ10ตะแคงข้าง จนผมเดินทางกลับยังเอาขึ้นไม่ได้ก็มี
*เมียผมต้องไปรามาประมาณเดือนเว้นเดือนมากว่า 4ปี แต่มักไม่ให้ผมไปด้วย เธอว่าผมเป็นตัวถ่วงเวลา ...เมื่อลงจากรถเมล์ ข้ามสะพานลอย มีรถไฟฟ้าของรพ.รับ-ส่ง(ฟรี)เข้าเขตรพ. (เหมือนเป็นถนนอีกชั้น) เมื่อออกมาจากตึกตรวจก็มีบริการรับ-ส่งไปโรงอาหาร ประมาณว่ามีรถไฟฟ้าสัก10คัน ...คงมีค่าใช้จ่ายเยอะเหมือนกันต่อเดือน ความจริงเก็บสักคนละบาท หรือติดกล่องรับบริจากที่ตัวรถ ก็น่าจะช่วยลดภาระเรื่องคชจ.ได้บ้าง ...การบริการของรามาผมคิดว่า มีบริการดีระดับเดียวของเอกชนเช่นเกษมราษฎร์ รัตนาธิเบศร์, หรือรพ...... หน้าทีวีช่อง5 (ด้านความรวดเร็ว) เพียงแต่ไม่มีจนท. รพ. ประกบไปตามจุดต่างๆที่เราต้องไปติดต่อเท่านั้นเอง ?ผมเข้ารพ.ที่เอ่ย เกิน10ปีมาแล้ว
*เมื่อเดินเข้าบริเวณที่เมียผมต้องตรวจ ได้ยินเสียงเพลง ?หนี้เสน่หา ของสุเทพ วงศ์กำแหง? ดังมา ยังนึกเออเปิดเพลงให้คนมาติดต่อฟังก็ไม่เลวเหมือนกัน เดินพ้นมุมตึกจึงเห็นว่ามีวงดนตรี3-4 ชิ้นบรรเลงอยู่ นึกว่าเป็นวงของคนพิการ ขณะที่เมียไปเจาะเลือด ขอรอเมียโดยนั่งฟังอยูบริเวณนั้นจึงพบว่าไม่ใช่วงคนพิการ เป็นคนธรรมดานี่เอง แต่อายุน่าจะปลดเกษียณแล้วทั้งนั้น ส่วนผมนั้นกลายเป็นอายุน้อยกว่าอีกค่อนของกลุ่มคนฟัง
*เมียผมบอกว่าพวกนี้เขาเรียกว่าพวก ?จิตอาสา ? มาบรรเลงทุกวันจาก 10:00 -13:00 น. โดยทางรพ.เลี้ยงอาหารกลางวันเพียงมื้อเดียว ส่วนการร้อง-บรรเลงนั้น ฟังได้เพราะทีเดียว (ถ้าเป็นนักฟังร่วมสมัยกับนักร้อง-นักดนตรี) เมียบอกอีกว่าบางครั้งก็มีคนไข้ออกไปเต้นรำเหมือนกัน .... เป็นการประสานประโยชน์กันดี
1.กลุ่มจิตอาสา ก็คงปลาบปลื้มใจที่คลายทุกข์ ให้คนไข้ได้บ้าง, มีความสุขกับการได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ หลังส่งหลานๆไปรร., ใช้เวลามาทำประโยชน์ แทนที่จะหมกตัวคิดแต่เรื่องความหลัง
2.กลุ่มคนฟัง ก็คงคลายทุกข์จากความกังวลเรื่องโรคภัย อย่างน้อยก็ชั่วครู่ ..ส่วนคู่ที่ออกไปเต้นรำ ก็คงมีความหวังกับการหายป่วยในวัน-เดือนถัดไป เพื่อมีความสุขกับคู่เต้นอีกต่อไปนานๆๆ หรืออาจคำนึงถึงความสุขเมื่อ30-40 ปีที่ผ่านมา สมัยโลลิตา, ศรแดง, สวนอัมพร กำลังรุ่งเรือง และตัวเองอยู่ในวัยสดใส ....
****ขอคารวะ ด้วยความขอบคุณ ต่อกลุ่มจิตอาสา และเจ้าของสถานที่-ผู้เริ่มโครงการนี้ ไว้ณ.ที่นี้ด้วยครับ
ผู้เขียน
