ไม่เคยเชื่อคำดุของผู้ใหญ่ว่าอย่าแล่นอีแอบตอนโพล้เพล้ ผีจะลักไปซ่อน ไม่เคยเชื่อมาตั้งแต่เด็ก เพียงคิดว่าเมื่อโพล้เพล้มองเห็นไม่ชัด อาจเกิดอุบัติเหตุ ผู้ใหญ่คงห้ามด้วยเหตุนี้(หรืดไกล้เคียง) และตัวเองกลัวผี.... ผ่านมา25ปีแก่ๆ เจอกับตัวเอง
เด็กชายท.อยู่ป.2 ของรร.ไกล้บ้านผม แต่บ้านของเด็กอยู่เลยบ้านผมไปอีก1.5-2 กม. ดช.ท.มีสังคมอยู่2กลุ่มคือที่รร. และที่ทำงานของพ่อซึ่งมีหน้าที่ขับรถไถให้กับเจ้าของไร่แห่งหนึ่ง ....ถ้ารร.เปิด พ่อจะมาส่งที่รร.แต่เช้า (7โมง) 4โมงเย็นก็มารับ ..วันหยุดก็จะไปกับพ่อ เคยถามว่ากลางวันดช.ท. ทำอะไรบ้าง เขาตอบว่าก็นั่งบนรถไถซึ่งพ่อขับอยู่, ไปดูกับดักสัตว์ที่พ่อเอาไปวางไว้ ผมไม่เคยเจอเด็กไปกับใครนอกจากกับพ่อ, ไม่เห็นเล่นกับเด็กคนอื่นนอกเวลาเรียน
วันหนึ่ง ประมาณปลายปีที่แล้วก่อน8โมงดช.ท. มุดรั้วหลังรร. จะไป..?? ซึ่งถ้าไม่เดินตามถนนก็ต้องผ่านหลังบ้านผม เมียผมไปพบกำลังร้องไห้ ก็ปลอบว่ามีใครรังแกที่รร.ไหม..ไม่, โดนครูตีไหม..ไม่, ต้องการอย่างเดียวคือกลับบ้าน ไปหาแม่ และพี่ชายที่บ้าน เมียผมบอกว่าถ้าเจอแม่แล้วจะต้องกลับมากับป้า(เมียผม)นะจะพาไปส่งที่รร. (คิดว่าแม่ไปทำงานที่อื่น สักอาทิตย์ถึงจะกลับมา) เด็กรับปาก เมียผมโดนเด็กหลอก เพราะพอถึงบ้านเด็กวิ่งไปหลังบ้าน ปีนเข้าบ้านแล้วเงียบเลย
** อีกสัก2สัปดาห์ ครูซ้อนท้ายรถเครื่องนักการ ผมสอบถามได้ความว่าตามหา ดช.ท. อีกแล้ว ก็ไม่ได้ติดตามถามต่อ ว่าไปเจอที่ไหน
ไกล้ปิดปีการศึกษาที่แล้ว ตอนเช้า(ก่อน8โมง) ผมนั่งตัดฟืนเตรียมเผาถ่าน (เอาน้ำส้มควันไม้) ห่างจากเขตรั้วที่ดินข้างเคียงสัก 10-12ม. พ่อของดช.ท. กับชาวบ้านอีกคนเดินผ่าน ผมสอบถามว่ามาตามหา ดช.ท. ผมก็ถามว่าที่บ้าน...ที่(อื่นๆ)..... ไปตามหาหรือยัง ได้รับคำตอบว่าไปมาหมดแล้วไม่พบ 11โมงเศษ แกก็เดินออกมาจากด้านท้ายไร่ (สวนทางกับเมื่อเช้า) แกนั่งกลางถนนแบบอิดโรยเต็มที แกบอกว่าเข้ามาตรวจในไร่ผมจากรั้วรร.ไปถึงท้ายไร่ซึ่งเป็นที่รก แล้วไม่เจอ ผมก็ปลอบใจไป ...แกกระมิดกระเมี้ยนบอกผมว่าให้เมียไปหาหมอดู, ไปบนบานเจ้าที่เจ้าทางด้วย (เข้าทางผม) ผมก็บอกว่าเอาซิ เดี๋ยวผมจะให้เมียผมช่วยบน เจ้าที่ด้วย (เมียผมถนัด) ....แล้วผมก็ให้เมียจัดการบนบาน
ได้คุยกับเมียว่า ถ้าเด็กคนนี้หลบซ่อนคนเดียว เป็นเวลานานขนาดนี้ น่ากลัว.... คงเหมาะสมสำหรับเป็นหน่วย สไนเปอร์ .. ผมเองก็เคยหนีเรียน วิธีก็จะซ่อนที่(ใต้ถุนบ้านคนอื่น) ข้างๆทาง พอนักเรียนคนอื่น และครูเดินทางผ่านไปหมดก็ออกมาโชว์ตัว ใช้เวลาไม่เกินครึ่งชม. (คำว่าซ่อนตัวของผมนั้นคือยังพบผู้คน เกือบตลอดเวลา)
ประมาณเที่ยง พ่อเด็กเดินที่ถนนผ่านหน้าบ้านผม บอกว่าจะกลับไปกินข้าวเที่ยงที่บ้าน ผมเลยไปส่ง เดินดูสภาพรอบบ้านพบกระรอกขังอยู่ในกรง2-3 ตัว ก็บอกว่าในสถานการณ์แบบนี้ ปล่อยมันไปเถอะ .... ผมกลับบ้าน ชวนเมียไปหา เท่าที่นึกออก เริ่มจากที่ข้างเคียงที่พ่อเด็กเข้าไปหาแล้ว พบครู3คน เดินกระจายแถวหาอยู่, แถวบ้านมีบ่อน้ำ2-3 บ่อ ผมเดินตามขอบบ่อทุกบ่อ ที่ไร่ข้างเคียง... วัด สอบถามชาวบ้าน ...ไม่พบครับ คิดว่าหมดที่จะหาแล้วก็จะกลับบ้าน ขับผ่านศาลาพัก พบครู3คนที่ว่าข้างต้น +ชาวบ้าน +แม่เด็ก+ พี่ชายเด็ก ก็หยุดคุยกัน แม่เด็กเล่าว่า หมอบอกว่า ?เด็กถูกกักตัวไว้ ไม่ไกล้ไม่ไกลหรอก คนที่เอาไปซ่อนน่ะอดอยาก หลายๆปีไม่เคยมีใครให้อาหารบ้างเลย เลยทำการแบบนี้ ? ช่วงนั้นเอง เพื่อนร่วมงานของพ่อเด็ก(มาช่วยหาช่วงพักเที่ยง) ก็พาดช.ท. ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์มา บอกว่าก็เข้าไปในจุดสงสัย แล้วตะโกนว่า ?มึงรีบออกมานะ ถ้าไม่ออกมากูจะยิง? เด็กก็เดินออกมา เมื่อแยกกันผมกับเมียก็ไปดูตำแหน่งที่พบเด็ก ไม่มีรอยหญ้าราบ ไม่มีรอยเด็ด-หักกิ่งไม้ ---ไม่มีร่องรอยว่าเคยมีคนเข้ามาอยู่เลย
สอบถามเด็กได้ความว่า ตอนเช้าที่ซ้อนท้ายรถพ่อมารร. พบยายแก่ (แก่มากกว่าย่าของเด็กอีก) ยืนหน้าร้านค้า(รั้วติดกับรั้วรร.) กวักมือเรียกเมื่อลงจากรถพ่อ ก็เดินมาหายายแก่ และเดินตามมายังที่ดินที่ติดกับที่ดินของผม และมุดรั้วลวดหนามเข้าไป หลังจากนั้น เด็กพูดไม่ได้ความ ตอบเพียงว่าจำไม่ได้ .....รุ่งขึ้นเมียผม +แม่เด็กก็เอาของไปเซ่นไหว้ (ตามที่หมอดูระบุมา)
แม่ผมซื้อที่แปลงนี้มาเกือบ30ปีแล้ว น้องชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) เป็นคนดูแล ผมก็เล่าเรื่องให้ฟัง น้องชายบอกว่าเจ้าของที่เดิม จะจัดการเซ่นไหว้เจ้าที่ เจ้าทางทุกปี บางปีมากกว่า1ครั้ง (ถ้าผลผลิตดี..มีราคา ..เหมือนกับชาวนาต้องทำขวัญข้าวทุกฤดูทำนา
) พอเจ้าของเดิมแบ่งที่ขาย และตายไป หลายปี การเซ่นไหว้ก็หมดไป...
** จบเรื่องที่เจอมากับตัวเอง เมื่อต้นปีนี้เอง ถ้าท่านเชื่อเรื่องพวกนี้ อาจเห็นว่าปรกติ แต่(เมื่อก่อน)ผมไม่คยเชื่อ เพียงแต่ไม่ลบหลู่เท่านั้น ****
ผู้เขียน
