เอามาจากThaivwclub.com
ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีจะว่าใคร คือง่ายๆไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นครับ จะลบก็ได้นะครับไม่ว่ากัน
คือผมจะเข้าไปซื้อนาฬิกาให้แม่เป็นของขวัญที่ห้างดังไฮโซสัดๆห้างนึงของกรุงเทพฯ(ขอไม่เอ่ยชื่อ คงรู้กันดี)
ด้วย การที่เราเป็นคนง่ายๆ แต่งตัวกังๆ แล้ววันนั้นรถที่บ้านหายไปไหนหมดไม่รู้เหลือแต่เต่าเรา เลยไม่อยากขับไปเพราะร้อน รถติดเลยนั่งรถเมล์เล่นๆ ชิวๆ
พอ ไปถึง ณ สังคมหรูหราจอมปลอม ก็เดินเล่นไปเรื่อยๆหาที่นั่งพร้อมกับหยิบกรองทิพย์ขึ้นมาสูบตามประสาเรา (สูบในที่ที่เค้าจัดให้นะครับ) ไม่ได้คิดไร
แต่สายตาของคนที่อยู่ ในระแวกนั้นมองเราเหมือนหมาหลงทาง(ทำไมอ่ะครับแต่งตัวแบบกรู สูบกรองทิพย์มันแปลกตรงไหน) เราก็ไม่สนใจเพราะเราไม่สนโลกอยู่แล้ว
พอสูบเส็ดก็เดินเข้าไปในห้าง พร้อมกับสพายย่ามกังๆเน่าๆของเราไปใบนึง
พอ เข้าไปในห้างยิ่งไปกันใหญ่เลยครับ เกือบทุกสายตาที่อยู่ในนั้นไม่ว่าจะเดินผ่านเรา หรือเราเดินผ่านมองเราอย่างน่ารังเกียจ เราก็พอจะรู้แล้วว่าเค้ามองเราทำไม
เพราะสังเกตุจากท่างทางและของประดับที่หลอกเงินพ่อแม่หรือไม่ก็ตามกระแสค่านิยมของคนเงินเหลือใช้(รึเปล่า)
เรา ก็คิดในใจว่า"ช่างมัน"เพราะทั้งชีวิตนี้ถ้าไม่ใช่จะหาของให้แม่เราก็คงไม่มา ที่แบบนี้ ไม่ใช่ว่าที่นั้นไม่ดีนะครับ แต่สังคมและความเสื่อมของมนุษย์ต่างหาก
พอเราเห็นร้านที่เราจะ เข้าไปซื้อของ(ถามจากเพื่อนมาว่าอยู่ตรงไหน) ไม่รอช้าเข้าไปทันที ภายในร้านก็มีพนักงานขายที่จะคอยมาต้อนรับและให้รายละเอียดเกี่ยวกับสินค้า
แต่ พอตรุเข้าไป ทำไมไม่มีใครมาต้อนรับตรูวะ จะเป็นเพราะอะไรหละท่านก็เพราะเราแต่งตัวอย่างนั้นไงคับ คนอื่นที่เข้ามาดูแต่งตัวดีมียี่ห้อ
มันไปสวัสดีเค้าพร้อมทั้งบรรยายสรรพคุณอะไรทั้งหลายแหล่ของมัน ช่างมัน อีกรอบ เดินไปถามเองก็ได้ว่ะง่ายๆแบบบ้านๆ
เรา "พี่ครับจะซื้อนาฬิกาให้แม่อ่ะเอาที่มันตัวเลขใหญ่ๆหน่อยนะ"
ลุกจ้างไฮโซ "จะเอายี่ห้อไรอ่ะค๊ะ มีหลายยี่ห้อนะรู้จักบ้างเปล่า)
เรา คิดในใจ "เอ้าไอ้ส้นตรีน ทำไมถามหมาๆอย่างงี้อ่ะครับ แต่งตัวอย่างงี้เมิ่งคิดว่าจนหรอ ตรูมาซื้อของมรึงนะ งั้นมาเจอกัน"
เรา "เอ่อคือว่า อันไหนถูกสุดอ่ะครับ" พูดเสียงดังๆให้คนอื่นได้ยิน ตรุจนเพื่อมรึงนะเนี่ย
ลุกจ้างไฮโซและคนในร้าน ทำหน้าแหยะๆพร้อมมองสารรูปของผม คิดในใจ "เหอๆไอ้ที่หันมามองนะ รวยนักหรือ"
ลุกจ้างไฮโซ "เอ่อถูกสุดก็เรือนนี้อ่ะค๊ะ" พร้อมชี้ให้ดู สีหน้าเหมือนเจ๊ขายของปากซอยบ้านผมที่ไม่รับแขกเอาซะเลย
เรา "งั้นเอาแบบนี้เรือนครับ" พร้อมกับพูดต่อไปเลยว่า "แล้วแบบไหนแพงสุดผมเอาด้วยเรือนนึง" ตอนนั้นอารมณ์ไปแล้วนะครับ ทั้งหน้าตาที่ออกแนวหาเรื่อง
ลุกจ้างไฮโซและคนในร้าน มองเหมือนเดิมคงคิดในใจว่ามีจ่ายหรือ
ลุกจ้างไฮโซ "จ่ายเป็นเงินสดหรือบัตรดีค๊ะ" สีหน้าและวาจาขจองมันเปลี่ยนขึ้นมาทันที่เมื่อได้ตัง คงรู้แล้วแหละว่าเราโมโห
เรา "เงินสดครับ ไม่ใช้บัตรเครดิต ไม่เคยคิดจะใช้เพราะ ไม่อยากเป็นหนี้ใคร" พร้อมกับเหน็บเสียงดังๆไปว่า "แล้วก็ไม่เคยมองคนที่เปลือกนอกครับ"
แล้วเราก็เดินออกมาจากร้านของมันที่ดุไฮโซสัดๆ แต่เรื่องมันยังไม่จบนะครับคราวนี้ไปกันใหญ่เลยครับจะติดคุกเอาด้วย
พอ เดินออกมาจากร้านปั๊บ มียาม2นายเดินมาล็อคตัวผม แล้วบอกว่าขอค้นตัวหน่อย (คงมีคนใจดีต่อสังคมแจ้งไปมั้งครับว่ามีคนบ้ามาเดินในห้าง)
เราก็บอกว่า เห้ยๆพี่ผมทำผิดไรอ่ะครับ มาค้นทำไมเนี่ย (เสียงดังโวยวาย) มันไม่ฟังหรอกครับเพราะมันล้วงย่ามผมไปแล้ว
แล้วยาม ผู้ดีก็ถามว่า "เงินเนี่ยของใคร เอามาจากไหน ขโมยมารึเปล่า" จังหวะนั้นคนก็เดินมามุงดูกัน ไฮโซแต่สันดานเหมือนคนในตลาดบ้านตรูเลย
ยามเลยบอกว่าไปคุยกันในออฟฟิต พร้อมกับวอเรียกคงเป็นผุ้จัดการของฝ่ายมามั้ง
พอเข้าไปถึงออฟฟิต ก็มีชายคนนึงเดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า "มีคนแจ้งผมมาว่าให้มาตรวจสอบดุคุณหน่อย"
ผมเลยถามไปว่า "ผมทำไรผิดมาอ่ะครับ มาซื้อนาฬิกาให้แม่เนี่ยพี่ ดูดิ"
เค้าเลยถามว่า "ขอดูบิลหน่อย"
ผมสวนกลับทันที่ด้วยอารมณ์ที่ไปหมดแล้วเพราะไม่เข้าใจว่าทำไม ผมทำผิดอะไร ทำไมมาหาว่าขโมย เงินก็เงินผม หรือว่าเพราะผมแต่งตัวแบบนี้
พวก คุรถึงมองผมเป็นโจร เป็นขโมย ผมจะบอกให้นะคุณลองดุดีๆนะไอ้พวกนี่ใส่ชุดแพงๆเดินกันอยู่ข้างนอกเนี่ย มันอาจจะรวยมีตัง แต่มันไม่มีน้ำใจให้คนอื่นหรอกครับ
บางทีที่คุณ เห็นว่ารวยอ่ะอาจจะจนก้ได้ ของที่ใช้คุรรู้ได้ไงว่าของแท้ นี่ดูรองเท้าผมนี่คู่ละ80กว่าบาท นันยางแท้ครับ เสื้อก็80บาท ตราห่านแท้ด้วย
ทำไมไม่มาเยินยอผมบ้างอ่ะครับว่าผมใช้ของดี ของแท้ หรือเพราะว่ามันราคาถูกใช่ไม๊ครับ และพวกของที่ซื้อกันหลักหมื่น แสน เนี่ยถามหน่อยแหอะแม่งรูดบัตรกันทั้งนั้นแหละ
บางคนทำไปไม่ใช่เพราะว่ามีตังหรอก แต่เพราะอายเพื่อน เนี่ยคุณลองหันไปดูดิแต่งตัวดีชิปหายเลยนั่นแต่ดูแม่งขึ้นรถเมล์กลับบ้าน
แล้ว ไม่ต้องคิดเลยนะครับว่าไอ้คนพวกนี้จะมีรถขับ เพราะถ้ามันมี มันเอามาอวดกันแล้วครับ ของราคาหลักหมื่นมันยังอวดกันได้ทั้งวันเลยถ้ามีรถมีหรือจะไม่เอามาอวดกัน
ตอนนี้อารมณ์เริ่มเย็นลงพร้อมกับน้ำเสียงและสีหน้า ท่าทาง และที่สำคัญเริ่มเหนื่อยและอยากกลับบ้าน
ผมก็ไม่ได้รวยนะครับแต่ผมก็ไม่เคยไปขอใครกิน ไม่เคยเป็นหนี้ใคร ไม่เคยจะอวดใคร และไม่เคยมองคนที่ภายนอก
แล้วจากนั้นพวกยามมีตระกูลก็ตรวจสอบสินค้าพร้อมกับปล่อยผมออกมา
เหมือนเดิมครับผมไม่แคร์สื่ออยู่แล้ว เดินออกมาก็มานั่งที่สูบบุหรี่พร้อมกับหยิบกรองทิพย์มาสุบเหมือนเดิมตามประสาเรา รอรถกลับบ้าน
คิด ในใจ "รอมีตังก่อนตรูจะบรถแพงๆมาจอดหน้าสิ่งก่อสร้างที่เอาไว้ให้ตัวเงิน ตัวทองมาเดินอวดรวยกัน แล้วใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงเล ลงมาดูดยาตั้ง ดูดิ๊จะมองยังไงกัน"
แต่ที่เห็นแล้วขำสุดก็ คุณผุ้ ญ วัยทำงานคนนึงดูจากภายนอกแล้วมีตังเหลือกินเหลือใช้ มานั่งข้างแฟนเค้าที่สูบบุหรี่แพงๆ อยู่
พอผมหยิบบุหรี่ตัวละ3บาทขึ้นมาสูบแม่มทำเป็นอุดจมูกพร้อมทำท่าทางว่าเหม็น
ผมคิดในใจ "ไอ้คุณดอกไม้สีทอง บุหรี่ยี่ห้อแพงๆของแฟนมรึงเนี่ยดูดแล้วบินได้ไงว่ะ "
ทีหลังพวกมรึงก็เขียนป้ายไว้สิว่าที่สูบบุหรี่เฉพาะซองละ150บาทขึ้นไป ไอ้ตัวเงินตัวทองเอ้ย
ผู้เขียน
