ยืมคำพูดจาก สมาชิกที่โพสต์ไว้ใน เว็บซีตรองมานะครับ กินใจมาก
ผมว่าเจ้าของรถส่วนใหญ่ หากไม่เหลือบ่ากว่าแรง คงไม่อยากให้เพื่อนสนิทจากไป
เขาเป็นเพื่อนเรา เราไม่ได้พาเขามาเพื่อเป็นทาสรับใช้
เราต้องดูแลเขา ไปไหนมาไหน ต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
เราคุยกันประจำ ครั้งที่ต้องเดินทางไกลแต่ลำพัง แต่ก็ไม่เคยโดดเดี่ยว...
แล้วแต่บุญทำกรรมแต่งหวะเพื่อน ...ตราบใดที่ยังอยู่ด้วยกัน เราก็จะไม่ลดทอนการดูแลซึ่งกันและกัน
พรุ่งนี้ไปหัวหิน กันนะเพื่อน...
...ถูกครับ...!!! และยิ่งถูกต้องสำหรับคนที่ไม่ได้มองรถตัวเองว่าแค่เศษเหล็กที่...เก่า...เชย...ไม่ทันสมัย...อะหลั่ยก็หายาก...!!!
...แต่ถ้ามีใครมองแบบนี้ ก็แล้วแต่ครับ...ความทันสมัยและเทคโนโลยีที่ก้าวหน้า บางทีก็ทำให้ต้องหารถที่...ซื้อง่าย...ขายคล่อง...ผ่อนรถหมดก็เปลี่ยนแล้วผ่อนใหม่(สำหรับชนชั้นกลาง) ...ยกเว้นมีเงินมากมาย ก็ซื้อป้ายแดง(เงินสด)แล้วก็เก็บรถที่เรารักไว้ขับเล่นๆ...!!!
...ผม...ตอนซื้อ ซื้อเพราะรักยี่ห้อนี้ รุ่นนี้(คันเก่าก็เปอโยต์)...มุ่งมั่นจะเอาให้ได้ นั่งรถเมล์ไปหา ไปซื้อ...โดนค่อนขอด ถากถางต่างๆนานา ก็ไม่สนใจทำหูทวนลม แล้วใช้ไป-ซ่อมไป ที่สำคัญ(มาก)ผมมีอู่ประจำ...แล้วศึกษาจนบางอย่างก็ทำเอง ความสุขเล็กๆก็เกิด...ยิ่งรักรถคันนี้มากขึ้นเรื่อยๆ...!!!
...ตอนทำสีใหม่ ก็เอาไปให้พระท่านเจิม...!!! สะดุ้งโหยง พระท่านทัก"เขา...นั่งอยู่เบาะหลังนะ เป็นผู้ชาย...!!! ไปรับมาจากไหนเหรอ???...(ผมจะรู้มั๊ยครับ หลวงพ่อ 555)"...ผมเลยเรียกเขาว่า"คุณทองคำ"(ไม่ได้เลียนแบบเดี่ยวไมโครโฟน ของโน๊ตอุดมนะครับ...!!!)...เวลาขับคนเดียว บางทีผมก็คุยกับเขา(แต่ภาวนาให้เขาฟังอย่างเดียว อย่าโต้ตอบ 5555)...
ความเชื่อส่วนตัวของผมนะครับ...แต่หลวงพ่อทักจริงๆ แม่ผมนั่งอยู่ด้วย...!!! ...เท่ากับเวลาผมขับแดงแก้ว ผมมีเพื่อนสอง(ประเภท) 1.แดงแก้ว 2.คุณทองคำ...!!! แต่คุณทองคำ ผมบอกมีอะไรก็มาเข้าฝันขอแล้วกันนะ...!!!
...สี่-ห้าปีก่อน ปิดร้านดึกๆ หลายครั้งผมก็ขับไปชะอำ ไปยืนริมทะเลดึกๆ ตีสี่-ตีห้าก็ขับกลับมานอนบ้าน...!!!
...ความเห็นส่วนตัวครับ...!!! ขอบคุณครับ
ผู้เขียน
