ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Webmaster
วันอังคารที่ 26 กันยายน 2006 เวลา 05:14:09

น้อง Will,
พี่ออกตัวไว้ตั้งแต่ประโยคแรกแล้วนะจ๊ะ ยังไงก็ Thanks again งานนี้เจ้าตัวมาเฉลยเองจะได้ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นใคร
ส่วนฝาเดิมของน้องใต้กระโปรงสีเปลือกมังคุดมันสุดแจ่มแล้ววว อย่าเที่ยวเปิดให้คนไม่รู้ใจดูหละ !!

พี่ว่าจะเบิกใหม่สักฝาแต่ติดว่ามีอีกโปรเจ็คที่กำลังติด loop อยู่ ลองเปิด mail ที่พี่ส่งไป หาทางดูหน่อย งานนี้พี่บอกน้องล่วงหน้าแล้วนะ จุ๊จุ๊ อย่าให้หลุดถึงตา Webmaster Yahoo

อะไรหลุดถึงข้าพเจ้าครับ ไหนๆๆๆๆ Secret

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Woody
วันอังคารที่ 26 กันยายน 2006 เวลา 09:56:30

205 กับ 306s16 ขายไปแล้วค่ะ หมดไฟเล่นรถแล้ว เหลือแต่สมศรีตัวจริง 405sri ... (สงสัยจะเริ่มแก่จริงๆ แล้ว)

สงสัย !!! ใครได้เจ้าตัวแรงไป ซีรี่ส์ 2 3 4 ผ่านมาหมดแล้ว หรือมองข้ามไป 6 โน่น Adore

555 เดี๋ยวผมจะไปเบิกดูบ้างนะก๊าบพี่ woody...มันใช้น้ำยาลอกได้เลยหรอพี่....ถ้าง่ายแบบนี้เดี๋ยวลองดูบ้างน้า....

อย่าบอกว่าน้อง Will จะไปเบิกฝานะ ฝาครอบวาวส์นะไม่ใช่ "ฝาขนมครก" ฝาละบาทสองบาท ใจคอร้ายเหลือ ...
เจ้าน้ำยามันช่วยได้แยะก็จริง แต่ไอ้ที่เหลืออีกหน่อยนี่ซิ Sweat

สงสารก็แต่มือนุ่มๆของน้อง พี่เป็นห่วงแทนสาวๆนะ Cool

จะทำก็บอกพี่หน่อยละกัน จะไปช่วยดู

ดูเมล์พี่หรือยัง ปล่อยตา Webmaster แคะต่อไปยังไงก็ไม่สารภาพหรอก 555 Project ......

ป.ล.

เดี๋ยวเย็นนี้พาเด็กที่บ้านไปฝากท้องที่โรงพยาบาล แล้วจะกลับมา update ฝาครอบวาวส์ของผมมมม(มันเสร็จแล้ว)
ดีใจจัง Claping

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Woody
วันอังคารที่ 26 กันยายน 2006 เวลา 20:35:09

หน้าตาที่เสร็จออกมาก็เป็นอย่างที่เห็นครับ มีรายละเอียดต้องเก็บอีกหน่อย
ว่าแต่ว่าวันนี้ฝนตกรถติด(มาก) ทำเอาผมน่องโตเลย แต่(สี)ทนได้

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Woody
วันอังคารที่ 26 กันยายน 2006 เวลา 20:48:21

ดูใกล้เข้ามาหน่อย คงต้องงัดเอาฝีมือขัดหัวเข็มขัดนักเรียนตอนอยู่ชั้นมัธยมมาปัดฝุ่นหน่อยแล้ว

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Webmaster
วันอังคารที่ 26 กันยายน 2006 เวลา 22:19:57

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Woody
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 08:09:50

เก็บคราบยาขัดที่หลงเหลืออยู่ให้หมด แล้วลงน้ำยาขัดเพิ่มความแวววาวอีกรอบครับ

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Woody
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 08:19:30

หลังจากหายเหนื่อยก็มาดูรูปกันเพลินๆแล้วกัน หากมองเผินๆ นึกว่า Power Amp กำลังมองๆอยู่ ใครมีความรู้เรื่อง Amp บ้างครับ

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: e27hu
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 08:32:52

ปัดเงาแล้วแวววาวขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย Cool

แล้วใช้น้ำยาอะไรขัดครับ ?

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Woody
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 08:36:56

คาดด้วยสติกเกอร์สีแดง(3M)กับลายเคฟล่านิดหน่อย พอมีสีสรร Icecream

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: pom
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 09:13:44

แจ่มจังครับ....อย่างนี้ต้องเปิดกระโปรงวิ่งครับ Afro

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Rit Ummahit
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 12:40:48

อ๊ะ.... มันแจ่มจริงๆเลยครับ บ้านอยู่แถวไหนเอ่ย ว่างๆจะรบกวนไปขอทำ Workshop ปัดเงาฝามั่งน่ะครับ อิอิ

ป.ล. ขอคารวะๆ

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Woody
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 16:26:43

มีข้อคิดดีๆจากเรื่องราวข้างล่างที่ผมได้รับมาและอยากแบ่งให้เพื่อนๆอ่านกัน

*********************
อย่าทิ้งอะไรไว้ให้เสียใจภายหลัง
*********************

วันแรกที่พวกเราเริ่มการเรียนในมหาวิทยาลัยนั้น อาจารย์ของเราได้เข้ามาแนะนำตัว
และบอกให้พวกเราทำความรู้จักกับคนอื่นๆ ที่เราไม่รู้จักมาก่อน ผมยืนขึ้นแล้วมองไปรอบๆ และมีมือๆ หนึ่ง เอื้อมมาจับบ่าของผม ผมหันไปพบกับหญิงชราร่างเล็ก ผิวหนังเหี่ยวย่น ที่ส่งรอยยิ้มอันเป็นประกายมาให้ผม รอยยิ้มนั้นทำให้เธอดูสดใสอย่างยิ่ง หญิงชราคนนั้นกล่าวขึ้นว่า

"สวัสดี รูปหล่อ ฉันชื่อโรส อายุแปดสิบเจ็ดแล้ว มาให้ฉันกอดสักทีสิ"
ผมหัวเราะกับท่าทางของเธอ และตอบอย่างร่าเริงว่า
"แน่นอน ได้สิครับ " แล้วเธอก็กอดผมอย่างแรง ผมถามเธอว่า
"ทำไมคุณถึงมาเรียนมหาวิทยาลัย
เอาตอนที่อายุน้อยและไร้เดียงสาอย่างนี้ละ.. "
เธอตอบด้วยเสียงปนหัวเราะว่า "ฉันมาหาสามีรวยๆ ที่ฉันจะได้แต่งงานด้วย
แล้วมีลูกสักสองสามคน... "
ผมขัดจังหวะเธอ โดยถามว่า "ไม่เอาครับ.. ถามจริงๆ " ผมสงสัยจริงๆ ว่า
อะไรทำให้เธอมาเรียนที่นี่ตอนที่อายุขนาดนี้ และเธอตอบว่า
"ฉันฝันมานานแล้ว ว่าฉันจะได้ปริญญา และตอนนี้
ฉันก็กำลังจะได้ปริญญาที่ฉันฝัน"
หลังเลิกเรียนวิชานั้น เราเดินไปที่อาคารสโมสรนักศึกษาด้วยกัน
และนั่งกินชอคโกแลตปั่นด้วยกัน เรากลายเป็นเพื่อนกันในทันที
ตลอดสามเดือนหลังจากนั้น เราจะออกจากชั้นเรียนพร้อมกัน
และจะไปนั่งคุยกันไม่หยุด ผมนั้นประหลาดใจเสมอเมื่อได้ฟัง "ยานเวลา" ลำนี้
แบ่งปันความรู้ และประสบการณ์ของเธอให้กับผม ตลอดปีนั้น โรสได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยของเรา และเธอนั้นจะเป็นเพื่อนได้กับทุกคนในทุกที่ที่เธอไป เธอรักที่จะแต่งตัวดีๆ และดื่มด่ำอยู่กับความสนใจ ที่นักศึกษาคนอื่นๆ มีให้กับเธอ เธอได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่

เมื่อถึงตอนสิ้นสุดภาคการศึกษา
เราได้เชิญโรสให้มาพูดที่งานเลี้ยงของทีมฟุตบอลของเรา ผมไม่เคยลืมเลยว่า เธอได้สอนอะไรให้กับเรา ... พิธีกรแนะนำตัวเธอ และเธอก็เดินขึ้นมาที่แท่น ตอนที่เธอกำลังเตรียมตัวที่จะพูดตามที่เธอตั้งใจนั้น เธอทำการ์ดที่บันทึกเรื่องที่เธอจะพูดตกพื้น เธอทั้งอาย ทั้งประหม่า แต่เธอโน้มตัวเข้าหาไมโครโฟนแล้วบอกว่า
"ขอโทษด้วยนะ ที่ฉันซุ่มซ่าม ฉันเลิกกินเบียร์มาตั้งนานแล้ว แต่วิสกี้พวกนี้มันแรงจริงๆ... ฉันคงจะเอาบทของฉัน มาเรียงใหม่ไม่ทันแล้วงั้นฉันก็คงได้แค่บอกเรื่องที่ฉันรู้ให้กับพวกคุณก็แล้วกัน"
พวกเราทุกคนหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง ตอนที่เธอเริ่มต้นว่า
"พวกเราทุกคนนั้น ไม่ได้หยุดเล่นเพราะเราแก่หรอก แต่เราแก่เพราะว่าเราหยุดเล่น ที่จริงแล้วมีเคล็ดลับสู่การที่จะยังหนุ่มสาวอยู่เสมอมีความสุข และประสบความสำเร็จอยู่ 4 ประการ

1) พวกคุณจะต้องหัวเราะ และมีเรื่องสนุกๆ ขำขันทุกวัน

2) พวกคุณจะต้องมีความฝัน เมื่อไรก็ตามที่คุณสูญเสีย ความฝันของคุณไป คุณจะตาย มีคนมากมายที่ยังเดินไป เดินมาอยู่ทั้งๆ ที่ตายไปแล้วและไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตายไปแล้ว..

3) การที่คุณ "แก่ขึ้น" กับ "เติบโตขึ้น" นั้นมันต่างกันมาก
ถ้าคุณอายุสิบเก้า แล้วนอนอยู่บนเตียงเฉยๆ ปีหนึ่ง และไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ตลอดทั้งปี คุณก็จะอายุยี่สิบ ถ้าฉันอายุแปดสิบเจ็ด แล้วนอนเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลยตลอดทั้งปี ฉันก็จะอายุ แปดสิบแปด ทุกๆ คนนั้นจะแก่ขึ้น ทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องอาศัยความสามารถอะไรเลย ประเด็นของการ เติบโตขึ้น นั้นอยู่ที่การแสวงหาโอกาสในการเปลี่ยนแปลง

4) อย่าทิ้งอะไรไว้ให้เสียใจภายหลัง คนสูงอายุส่วนใหญ่นั้น
ไม่เสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไปแล้ว แต่มักจะเสียใจกับสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ
คนที่กลัวความตายนั้น มีแต่คนที่ยังมีสิ่งทีต้องเสียใจค้างอยู่ "

เธอจบการพูดของ เธอด้วยการร้องเพลง "The Rose" อย่างกล้าหาญ
และเธอได้แนะให้พวกเราทุกคนศึกษาเนื้อร้องของเพลงนั้นและเอาความหมายเหล่านั้นมา
ใช้กับชีวิตประจำวันของพวกเรา
เมื่อสิ้นปีการศึกษานั้น
โรสได้รับปริญญาที่เธอได้เริ่มฝันไว้เมื่อนานมาแล้ว
หนึ่งสัปดาห์หลังจบการศึกษา โรสจากไปอย่างสงบ
เธอนอนหลับไปและไม่ตื่นขึ้นอีกเลย นักศึกษากว่าสองพันคนไปร่วมพิธีศพของเธอ
เพื่อแสดงความเคารพ ต่อหญิงชราผู้วิเศษ ผู้ได้สอนให้พวกเขาได้รู้ ด้วยการทำให้เห็นเป็นตัวอย่างว่า
.......ไม่มีคำว่าสายเกินไป ที่จะเป็นทุกสิ่งที่คุณสามารถเป็นได้

เรื่องราวเหล่านี้ส่งต่อกันมาเพื่อระลึกถึงหญิงชราที่ชื่อ โรส

จงจำไว้ว่า "การแก่ขึ้นนั้น เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่การเติบโตขึ้นนั้นเป็นสิ่งที่เราเลือกได้
เราอยู่ได้ด้วยสิ่งที่เราได้รับ แต่เราจะมีชีวิตอยู่เพราะสิ่งที่เราให้ไป"

***

จบ Thank you

Woody

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Mai405
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 17:30:55

ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องดีๆ แบบนี้ ทำให้ต้องกลับไปคิดว่ายังมีอะไรที่อยากจะทำแล้วไม่ได้ทำ

ที่บ้านเคยถามว่า รถจะซื้อมาเล่นมาแต่งทำไม ทำอะไรมากมายนักหนา ก็เลยตอบไปว่า แล้วจะรอให้เอารถเข็นมาแต่งตอนแก่หรือไง แม็กก็ไม่มีลายให้เลือกมากนัก ขับเร็วก็ไม่ได้...

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: sensen
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 19:54:48

เห็นแล้วเกิดกิเลส ชักอยากได้ MI16 บ้างแล้วซิเรา

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: mars
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 21:03:05

เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาดูอีกครั้ง สวยมากๆๆๆๆๆ สุดยอดเลยค่ะพี่ Afro

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: bobkub
วันพุธที่ 27 กันยายน 2006 เวลา 21:42:16

สวยงามมากเลยครับคุณWoody
แจ๋วววว จริง

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Webmaster
วันพฤหัสบดีที่ 28 กันยายน 2006 เวลา 12:40:22

อ่านเรื่องที่พี่ woody ลงแล้ว ทำให้นึกได้ครับ

เคยได้ยินคำพูดนี้เหมือนกัน แต่มันก็ลางเลือนจุดพี่ woody มาทำให้นึกถึงและจำได้ครับ

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ และ ฝาสวยๆๆ ถ้าไงก็ลงวิธีโดยละเอียดอีกรอบนะครับ

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Rit Ummahit
วันศุกร์ที่ 29 กันยายน 2006 เวลา 20:28:19

มาชื่นชมอีกทีครับ ทำเอากิเลสตีขึ้นพรวดเลยครับ

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Thaweechoke
วันศุกร์ที่ 29 กันยายน 2006 เวลา 22:28:47

เหนือคำบรรยาย

Re: ทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ By: Willing
วันเสาร์ที่ 30 กันยายน 2006 เวลา 23:46:37

พี่ woody คับ....นี่แค่ปัดเงาเองหรอฮะ.....ขั้นตอนทั้งหมดมีอะไรบ้างคับพี่....ช่วยบอกผมเป็นบุญหน่อยฮะ....จะเป็นพระคุณที่ซู้ดดดดดดดด........ (จะเลียนแบบบ้าง..อิอิ)