Vlovepeugeot ชมรมคนรักเปอโยต์ (เปอร์โยต์) ประเทศไทย  พูดคุยทั่วไป ได้ทุกเรื่อง

Pages: 1

      ลูกชายจบป.โท ถาปัด
      ทำงานมา2-3ปีแล้ว กับบ.เล็กๆ เงินเดือน28,000 มีงานนอกรายได้ไม่แน่นอนเฉลี่ยสัก
1หมื่นบาท/เดือน ..เจ้าของบ.ก็ดีครับ ตัวเองไปคุมไซท์, ลูกชายผมทำเอกสาร สัญญา ประ
ชุมกับลูกค้า ประมูลงาน (ทั้งหมดบางครั้ง เจ้าของบ., เมีย, น้องชายเจ้า ก็ผลัดกันไปกับลูก
ชายผม)
      ลูกชายผมทำงานอยู่กับบ้านผม ทางนายจ้างมีงานก็เอามาให้ที่บ้าน งานเสร็จก็มารับ
เวลาให้ไปที่ไหน(ที่ไม่ใช่ไปไซท์งาน) ก็จะมีรถมารับ-ส่งถึงบ้าน
      เจ้าของบ.หางานนอกมาให้, อนุญาตให้ลูกผมมาหาผม2ครั้ง ต้นเดือน, กลางเดือน มาได้ตั้ง
แต่วันศุกร์ (ปรกติทำงานวันเสาร์ด้วย) ...บางศุกร์สิบโมงมันมาถึงแล้ว

        *ตอนนี้ลูกชายไปเที่ยวอิสานตอนบน ติดชายแดนลาว มันโทรมาบอกว่า มีคนมาทาบทาม
ให้ไปสอนที่ม.ราชภัฏ ..... เงินเดือน 26,000 มีบ้านพักให้

        เนื่องจากผมไม่สนใจ(ที่จะเป็น)ข้าราชการ จึงไม่ได้ติดตามว่าตอนนี้เขามีระบบระเบียบ
อย่างไร คิดว่าหลายคนในนี้ ทำธุรกิจส่วนตัว, หลายคนรับราชการ จึงขอคำแนะนำด้วยครับ เพราะ
ลูกมันเอ่ยมาคำว่า งานที่พูดนี้ เป็นข้าราชการเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ข้าราชการในสมัยพ่อ เลยงงครับ
อีก2วันมันจะกลับมาแล้วจะคุยรายละเอียด จะได้มีแนวคิดไว้ให้คำปรึกษาครับ

         ขอความเห็นเรื่องอนาคตต่อไป ว่าจะเป็นยังไง

      **ต้องขอโทษครับ ที่ถามนอกเรื่องไปไกล ..และขอบคุณล่วงหน้าครับ

---

ลูกผมยังเล็กนัก มิอาจจะให้ความเห็นโดยตรงได้
ผมเองคนหนึ่งเป็นลูกจ้างเขามาก็หลายปี ก็มีเป้าหมายว่าจะมีกิจการของตัวเองเหมือนกัน
แต่คำว่ากิจการของตัวเอง ที่มองต้องมีโอกาสเติบโต และส่งต่อถึงลูกหลานได้ในอนาคต
และมองว่าซักวันเราต้องบริหารมีลูกหลานเข้ามาช่วยกันทำ
ธุรกิจของตัวเองมีเยอะครับแต่จะอยู่รอดปลอดภัยเท่าไรก็อยู่ที่ พรแสวงและพรสวรรค์
ข้าราชการ     : นั่นดีมากด้านความมั่นคงครับ ตอนนี้เงินเดือนก็สูงขึ้นมีความมั่นคงหากอยู่ต่างจังหวัดน่าจะ OK
แล้วเป็นอาจารย์ระดับมหาลัยปัจจุบันมีการทำวุฒิต่างๆมีรายได้เพิ่มขึ้นอีก หากได้บรรจุเรียนต่อเป็น ดร.รายได้เยอะอยู่เหมือนกัน
ลูกจ้างเอกชน : ที่บอกว่าเงินดีก็ต้องระดับผู้บริหาร บริษัทและองค์กรระดับกลาง-ใหญ่ขึ้นไป หากระดับไม่สูงก็ลำบากเอาการ
ธุรกิจส่วนตัว   : อันนี้ต้องเป็นมีหลายอย่างในตัวเองด้วยบังครับกันไม่ได้ ชอบ กล้า บ้าบิ่น มุ่งมั่น อดทน ทุน ปัจจัยอีกเยอะ
เพื่อนออกไปรับเหมาแรงงานด้านวิศวฯ งานเยอะเงินก็ดีแต่ปัญหาเยอะ การแข่งขันเยอะ บริหารลูกน้องยาก เพราะระดับแรงงาน
กดดันมากได้ไม่กี่เดือน ต้องเลิกกลับไปขายขนมปัง ต่างจังหวัด รายได้วันละ 1-2 พันบาท
อันนี้น่าจะแนะนำให้หาข้อมูลและสิ่งที่เขาชอบด้วยครับ แล้วเขาตัดสินใจเลือกเองน่าจะดีกว่า
โดยปกติหากเลือกในสิ่งที่ชอบ เมื่อเจอปัญหาเขาจะแก้ไข และมุ่งมั่นกว่าในสิ่งที่ไม่ชอบ

---

เอางี้ขอตอบจากที่เคยประสพมา (เคยเป็นอาจารย์พิเศษ ราชภัฎบ้านสมเด็จเจ้าพระยา และภรรยาเป็นลูกจ้างประจำรายปีของรพ.ของรัฐแห่งหนึ่ง)

อาจารย์ที่ว่านี้ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นอาจารย์อัตราจ้างพิเศษ(อันนี้ค่อนข้างมั่นใจ) ไม่ได้บรรจุเข้ารับราชการ  เนื่องจากการเข้าเป็นข้าราชการของไทยต้องสอบ กพ.ได้ก่อนจึงบรรจุได้(อันนี้ไม่แน่ใจนัก)  ยกเว้นบางสาขาเช่นแพทย์ พยาบาล(บางแห่ง) ตำรวจ ทหาร ซึ่งสาขาเหล่านี้ใช้ทุนของรัฐอยู่แล้ว เมื่อจบมาจึงต้องทำงานใช้ทุน
 
แต่สวัสดิการก็เหมือนข้าราชการทั่วไป แต่การสอนราชภัฎนั้นแน่นอนว่าจะมีสอนพิเศษตอนเย็นและวันเสาร์หรือวันอาทิตย์ ซึ่งก็คือกลุ่มนักศึกษาบุคลากรประจำการ(พวกที่มีงานประจำทำและมาเรียนนอกเวลา) ซึ่งค่าจ้างจะคิดเป็นรายชั่วโมง ครับ ซึ่งเดือนๆก็ได้หลายบาทอยู่ครับ

---

เหมือน HANG 405 จะให้คำตอบที่ตรงประเด็นแล้วนะครับ ตามนั้นเลยครับ

---

ต้องตรวจสอบให้ดีว่าเป็น ข้าราชการ หรือพนักงานราชการ หรืออัตราจ้าง เพราะความมั่นคงต่างกัน โดยเฉพาะเดี๋ยวนี้ มหาลัย ออกนอกระบบ  ส่วนใหญ่บางครั้งจ้าง 3 ปี ต่อสัญญาครั้งหนึ่ง

---

ตามนั้นเลยครับ แต่มันจะมีการประเมินผลผู้สอนด้วยนี่ซิ ไม่แน่ใจว่ากี่ปีประเมินทีนึง ว่าจะให้เราอยู่หรือไป

---

เป็นอาจารย์สอนมาหาลัยดีกว่า "นักศึกษา" เยอะ 

---

มีโอกาสจบดอกเตอร์ครับเนื่องจากราชภัฎมีทุนให้อาจารย์ศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้น
สอนระดับปริญญาไม่ต้องมีใบประกอบวิชาชีพไม่เหมือนสอนระดับที่ต่ำกว่าปริญญาตรี

---

เอาเรื่องสถานะก่อน
ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยของรัฐทุกแห่งไม่ว่าจะออกนอกระบบหรือยังไม่ออก ก็จะไม่มีรับข้าราชการใหม่แล้ว จะมีแต่พนักงานมหาวิทยาลัยโดยจะแบ่งเป็นพนักงานเงินแผ่นดิน กับพนักงานเงินรายได้ 2 แบบต่างกันตรงไหนต่างกันตรงที่เงินแผ่นดินรับเงินจากกรมบัญชีกลางมหา'ลัย ไม่ได้เป็นออกค่าเงินเดือน แบบหลังมหา'ลัยเป็นคนจ่ายแต่ไม่ได้เป็นเงินของมหา'ลัยโดยตรงแต่เป็นเงินรายได้ของคณะที่พนักงานคนนั้นสังกัด ถ้าเปรียบกับสมัยยังมีข้าราชการพวกหลังก็คือลูกจ้างชั่วคราวนั้นเอง แบบหลังจะมั่นคงน้อยกว่าแบบแรกเพราะเป็นเงินของหน่วยงานถ้าเงินรายได้ของคณะลดลงก็อาจจะไม่จ้างต่อก็ได้เมื่อครบสัญญา พนักงานมหาวิทยาลัยแทบทุกที่จะใช้การต่อสัญญาเป็นช่วง ๆ เช่นเข้าใหม่สัญญา 2 ปีพ้นประเมิน ต่อทุก ๆ 5 ปีเป็นต้น

เรื่องเงินเดือนกับสวัสดิการ
เงินเดือน มหา'ลัยจะแบ่งเป็น2สาย สายวิชาการ กับสายสนับสนุน เงินเดือนไม่เท่ากันถึงแม้จะมีวุฒิเดียวกันและเข้าพร้อมกัน ส่วนสวัสดิการส่วนใหญ่ทุกที่จะใช้ประกันสังคมและเข้ากองทุนสำรองเลี้ยงชีพ หรือบางที่จะมีเงินสวัสดิการเพิ่มให้อีกต่างหาก เช่น ค่ารักษาพยาบาลตนเอง,สามี/ภรรยา,พ่อ/แม่, บุตร(เข้าได้หมด รัฐ/เอกชน) ค่าเทอมลูก(ตามระเบียบ) แต่จะจำกัดวงเงินต่อปีใช้ไม่หมดทบไปได้แต่ถ้าลาออกเอาเงินออกไปไม่ได้

การเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยในปัจจุบันแทบทุกที่ก็จะมีกรอบภาระกิจที่มหา'ลัยวางไว้คือ
-งานสอน
-งานวิจัย
-งานบริการวิชาการ
-งานทำนุบำรุงศิลปและวัฒนธรรม
ซึ่งผลงานพวกนี้คณะจะใช้เป็นผลงานในการคิดคะแนนประกันคุณภาพการศึกษาทั้งของมหา'ลัย เอง(ตามกรอบของ สกอ.) และกับของ สมศ. ส่วนผู้สอนก็จะได้จากงานสอนและงานวิจัยเอาไว้ใช้ขอตำแหน่งทางวิชาการ (ผศ. รศ. ศ.) ซึ่งอาจารย์ในระดับมหา'ลัยควรจะต้องมีตำแหน่งวิชาการเมื่ออายุงานถึง เพราะจะมีผลต่อคะแนนประกันคุณภาพการศึกษาด้วย (แต่ถ้าได้ตำแหน่งวิชาการก็จะได้เงินประจำตำแหน่งด้วย)

ล่าสุด ทุกหลักสูตรที่เปิดสอนต้องทยอยเข้าระบบ TQF ผู้สอนต้องเขียนรายงานรายละเอียดรายวิชาก่อนเปิดเทอม (มคอ. 3) และเมื่อสอบวัดผลและส่งเกรดเสร็จต้องเขียนรายงานผลการดำเนินงาน (มคอ. 5) ถ้าเป็นกรรมการประจำหลักสูตรต้องเขียนรายงานสรุปเมื่อครบ 1 ปีการศึกษา (มคอ. 7)

ส่วนคุณวุฒิและสาขาของผู้สอน บางคณะบางเอก เช่น วิศว จะมีรายละเอียดลงไปอีก เนื่องจากจะมีผลต่อการรับรองหลักสูตรของสภาวิชาชีพ

หมายเหตุ ขออธิบายเท่าที่รู้นะครับ และรายละเอียดบางอย่างแต่ละมหา'ลัย อาจจะแตกต่างกันแต่หลัก ๆ จะเหมือนกัน

ลืม ๆ เวลางานแต่ละที่มีวัฒนธรรมไม่เหมือนกันนะครับแม้อยู่ในมหา'ลัยเดียวกัน บางคณะเซ็นต์ชื่อทุกวันแต่จะกลับกี่โมงก็ได้ หรืออาทิตย์นึง (จ-ศ) เข้าอย่างน้อย 4 วัน หรือส่งเกรดเสร็จเจอกันก่อนเปิดเทอมใหม่ 2 อาทิตย์ เป็นต้น

---

ความเห็นส่วนตัวครับ

เครดิตสถาปนิกระดับอาจารย์มหาวิทยาลัย ฟังดู 'ชั้นครู' ครับ

---

   ราชการมีหลายประเภท เช่น ข้าราชการ เป็นพนักงานราชการ  ลูกจ้างประจำ ลูกจ้างชั่วคราว ลูกจ้างของส่วนราชการฯลฯ สำหรับบุคฅนที่ไม่มีฐานมันคง คิดให้ดี  รับราชการจริงๆๆ โบราณว่า น้ำซึมบ่อทราย น้ำมันค่อยๆๆซึมแล้วก็ค่อยๆๆตัก พอตักไปสักระยะมันก็จะแห้ง แล้วมันก็ค่อยๆใหลมาใหม่ คิดเอาเองว่ามันเป็นเช่นไร  ถ้ากินแต่เงินเดือนอย่างเดียวลองคำนวณแต่ละเดือนดูว่ามีโอกาสรวยใหมบวกลบเอาเอง มีโอกาสรวยใหม(ถ้าไม่โกงกิน)(ถ้ามีฐานมันคงและทำเพื่อ ก.เกียรติ แต่ไม่มี ก.กิน) ครูทุกวันนี้เป็นหนี้เท่าไหร่ กู้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ถ้าทำธุรกิจมีโอกาสรวยแน่นอนถ้าดวงให้(ไม่ต้องพูดถึง ขยัน และขี้เกียด) พวกรับราชการทุกฅนที่รวยๆๆลองคิดดูเอาเงินเดือนตั้งแต่รับราชการจนถึงครบเกษียณอายุ หักค่าใช้จ่ายรวมแล้ว จะมีเงินเป็นสิบล้านใหม ถ้า?(เราพูดได้เพราะเป็นมาแล้วพูดให้ฟังเฉยๆๆๆเลือดตาแทบกระเด็น)

---

       ขอบคุณทุกท่านครับ พรุ่งนี้มันมา ผมจะเปิดกท.นี้ให้มันดู ให้มันตัดสินใจเอา
มันเกินความรู้+ประสพการณ์ที่ผมมี
       ยินดีรับฟังความเห็นเพิ่มเติมครับ

       ขอบคุณอีกครั้งครับ

---

ตอนนี้เทรนคนทำ บ. เอกชน ออกไปรับราชการกันเยอะ เพราะต้องการฐานรายได้ที่เติบโต แล้วสร้างความมั่งคั่งจากการรับงานฟรีแลนซ์
บ.ที่ผมอยู่ เป็นบ.เอกชนเล็กๆ ตอนนี้ฐานเงินเดือนตันแล้ว ยิ่งอยู่ต่อนานๆ ก็ยิ่งเสียเปรียบค่าครองชีพที่ปรับขึ้นตามอัตราเงินเฟ้อ ถ้าราชการปรับฐานป.โท เป็น 20,000 บาท ผมลาออกจากบริษัทคนแรกเลย

---

ผมว่าน่าไปน่ะ
เพราะมีโอกาสในการประกอบอาชีพทั้งงานประจำและทำเอง (แถวพื้นทีนั้นๆ) ยิ่งจบโทและพอมีประสบการณ์ในการทำงานมาบ้างยิ่งดีครับ

ไมรุ่งกลับมาทำกับเอกชนก็ไม่มีปัญหาครับ
มีโอกาสแบบนี้ควรจับไว้ก่อน ทำๆ ไปแถวนั้นแล้วหา network(ด้านงาน) แถวๆนั้น (สำคัญมากๆ สำหรับอาชีพด้านนี้ รู้จักคนที่เกี่ยวข้องมากยิ่งได้เปรียบ)
เผลอไปแบบยาวๆ รวยๆ ได้เลย ที่สำคัญคู่แข่งน้อยกว่าแถวๆ กทม.แน่นอน

ส่วนเรื่องราชการนั้นไม่ต้องไปคิดถึงเลยครับ ได้หรือไม่ได้ไม่สำคัญ
ความกว้างขวางในเรื่องการงานสำคัญมากๆ ยิ่งเป็นอาจารย์จะเข้าใจระบบราชการมากขึ้น รับงานเอกชน/งานรัฐ จะไม่ค่อยมีปัญหาในอนาคต

แต่สิ่งที่ต้องเจอ ผมว่าความอดทนน่ะ ซึ่งก็แล้วแต่คนชอบไม่ชอบครับ งานแต่ล่ะด้านมีข้อดีข้อเสียต่างกันไปอ่ะครับ

---

SMF Archive Funded by SMF For Free Free Forum Hosting
SMF Hacks